از زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در ۱۳ آبان سال ۹۹ تا نیمه فروردین سال ۱۴۰۰، (با احتساب معاملات مچینگ) ۲.۹۸ میلیون تن شمش فولادی توسط فولادسازان در بورس کالا عرضه شده که تنها ۱.۶۷ میلیون تن از این عرضه‌ها (معادل ۵۶ درصد) به معامله ختم شده و مابقی مشتری نداشته است. به نظر می‌رسد که این کاهش حجم معاملات، که در بازارهای دیگری نظیر بازار بورس نیز نمونه آن یافت می‌شود، نشانه‌ای از شرطی شدن اقتصاد ایران به تحولات آمریکا است.
تداوم شرطی‌شدگیِ اقتصاد ایران به تصمیمات دولت آمریکا، می‌تواند نتایج بسیار مخربی به همراه داشته باشد. این شرطی‌شدگی، اقتصاد ایران را اسیر مهلکه بلاتکلیفی می‌کند و عاملان اقتصادی در این شرایط، تصمیمات خود را تا روشن شدن مواردی همچون سرنوشت برجام به تعویق خواهند انداخت و این تعویق‌ها ممکن است با توجه به نوع «بازیِ طرف آمریکایی» هیچ پایانی نداشته باشد. این احتمال حتی وجود دارد که طرف آمریکایی روی شرطی شدن اقتصاد ایران حساب ویژه‌ای باز کرده باشد. به‌نظر می‌رسد دولت باید بر اساس «نگاه به داخل» در دکترین اقتصادی خود تجدیدنظر کند.
در نمودار زیر حجم عرضه و معامله شمش فولادی در بورس کالا از زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آمریکا تاکنون با هم مقایسه شده است.
